Chiang Mai & Pai: watervallen & hippie's
Door: Madelon
Blijf op de hoogte en volg Madelon
20 Februari 2015 | Thailand, Chiang Mai
Hoi allemaal,
Wat voelt het alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb, dus hier weer even een update vanuit het (nog steeds) zonnige Thailand. Ik ben inmiddels alweer meer dan 1 maand weg en de tijd vliegt! De laatste keer dat ik jullie een update gaf, was dat Oliver en ik samen een cooking class zouden gaan doen. Wauw, wat hebben we heerlijlk gekookt, we waren nogal impressed by ourselves. Aangezien ik niet zo van spicy houd mocht ik gelukkig zelf bepalen hoeveel pepers ik in mijn eten deed. Helaas waren sommigen uit onze cooking class iets te avontuurlijk en gingen voor de volle spicy flavour, wat tot gevolg had dat ze hoestend en proestend met een loopneus en een vuurrood hoofd aan tafel zaten haha. Gelukkig was er als toetje een sticky rice (gekookt in kokosmelk) met verse mango, wat ik inmiddels tot 1 van mijn favorieten heb gebombardeerd. Helaas was niet iedereen zo blij dat Oliver en ik een cooking class hadden geboekt, waarmee ik eigenlijk vooral bedoel -de host van ons hostel-. Toen ik vertelde dat we op eigen houtje een cooking class hadden gedaan transformeerde ze in een pitbull, waarbij ze me " vriendelijk" verzocht tours de volgende keer bij haar te boeken. Tot dusver de meeste gastvrije host van Thailand.
De volgende dag besloten Oliver, Alex en Tiro, een vriend van Alex die net was aangekomen in Chiang Mai, naar een waterval te gaan met de scooter. Alhoewel we niet hadden gedacht hier een hele dag door te brengen hebben we in totaal 10 watervallen beklommen en hier natuurlijk ook in gezwommen. Toen we uiteindelijk bij de laatste waterval aankwamen kwamen we toch tot de conclusie dat we misschien iets meer eten mee hadden moeten nemen. We besloten daarom een plaatselijk marktje in de bergen te bezoeken. Zoals jullie misschien wel eens op foto's hebben gezien gebruiken de Aziaten zo ongeveer alles van het dier en dit was duidelijk zichtbaar op deze markt. Kippenpoten, nieren, levers, (half?)levende vissen en andere ondefineerbare lichaamsdelen waren allemaal te koop. Naast eten vonden Oliver en Tiro het ook wel tijd voor een paar mondkapjes, aangezien in het verkeer rijden hier af en toe lijkt alsof je boven een fabriekspijp hangt.
Na een voldane dag op de scooter besloten Oliver en ik 's avonds naar een Muay Thai gevecht te gaan, de traditionele vechtsport in Thailand. Hoewel de meisjes allemaal best " netjes en koel" bleven, sloegen de mannen er toch wel redelijk op los. De Muay Thai gevechten staan ook bekend om de vele gokkers die er zitten, maar nadat een paar andere Nederlanders al heel wat geld waren verloren hebben wij ons er niet meer aan gewaagd. De ' grande finale' was een gevecht tussen een boom van een Franse neger, gehuld in tijgerbalsem en een kleine Thaise man. Helaas waren de gokkers toen niet in de buurt, aangezien ik al van 30 meter afstand kon zien wie er natuurlijk zou winnen. Gelukkig mocht ik op het eind nog wel op de foto met mijn gebalsemde held en kampioen (zie foto) :)
De volgende dag moesten we alweer afscheid nemen van Alex en Tiro en kon ik even wat tripjes boeken voor de daaropvolgende dagen. Ook had ik een nieuw hostel geboekt, aangezien de pitbull van een host inmiddels ook al mijn flip flops had weggegooid en mij al meerdere malen vriendelijk verzocht nou eindelijk eens een jungle trekking te gaan boeken. Na het boeken van mijn tripjes ging ik samen met Oliver en Yutaka, een Japanse Canadees, wat cultuur snuiven in de stad. Volgens Yutaka was er een geweldig deel van de stad, dus we besloten daar met en tuk tuk heen te rijden. Het enige wat we die dag hebben gezien is de rooftop van een peperduur shoppingcenter en een aardbeiensmoothie, omdat er toch niet zoveel als eerder beloofd, bleek te zijn in deze buurt. Na een goed middagje op het dakterras te hebben gezeten gingen we naar een Birmaans restaurantje waar ze de goedkoopste, maar lekkerste salades ever hadden.
De volgende dag had ik een trip naar het Elephant Nature Park geboekt, een park waar ik eerst een week vrijwilligerswerk wilde doen, maar wat totally stampvol zat. Gelukkig had iemand de dag van te voren gecanceled, waardoor ik tenminste nog 1 dag naar het park kon. Maar wauw, wat een highlight van mijn reis! 's Ochtends kwamen we aan in het park en mochten we de olifanten eerst voeren. Daarna mochten we gewoon in het park rondlopen, waar zo'n 45 olifanten los rondlopen (jaaaa, inclusief baby's!) die in het verleden mishandeld zijn of gebruikt zijn voor verkeerde doeleinden. Inmiddels hebben de olifanten in het park een veel beter leven en mogen ze gewoon vrij rondlopen met hun mahout. We mochten de olifanten gewoon aanraken en 's middags mochten we de olifanten wassen. Daarna zijn we verder door het park gelopen en konden we nog veel meer zien van deze prachtige dieren. Na een voldane en vooral bijzondere dag ging ik 's avonds samen met Yutaka en Oliver bij een heerlijk Thais vegetarisch restaurant eten, waarna we (tja, iets langer dan gepland) biertjes zijn gaan drinken in een open lucht bar.
De volgende dag moest ik (toen tot mijn grote spijt) alweer vroeg opstaan, want ik zou een jungle trekking gaan doen van twee dagen. Na het inpakken van mijn spullen werd ik vroeg in de ochtend opgehaald door onze gids M., die een interessant motto heeft: " No woman, no cry. No whiskey, I' ll die". Samen met de anderen tijdens mijn jungle trekking heb ik dit zeker gemerkt, aangezien onze lieve M. whisky dronk, zoals wij water drinken. Maar oke, na opgehaald te zijn kennis gemaakt met de groep die bestond uit 10 mensen. Omdat ik me alleen had ingeschreven voor deze trekking was ik toch wel lichtelijk zenuwachtig, maar al gauw bleek dat we een ontzettend leuke groep hadden waar ik onwijs mee heb gelachen. Het vreemde was ook nog wel dat ik 5 uur na mijn pick-up met Lennard, een andere jongen uit Leiden die ik ken, door de jungle liep (again: it's a small small world!). Na de hele bergklim door de jungle te hebben overleefd, een vleermuizengrot met (WELGETELD) 1 vleermuis te hebben gezien konden we 's avonds ons nederige stulpje bekijken waar we een nachtje door zouden brengen. En gelukkig: er was een muskietennet. Helaas had M. er niet helemaal rekening mee gehouden dat wij niet dezelfde hoeveelheid whisky in onze mik hadden, waardoor wij het net ietsjepietsje kouder hadden 's nachts. Maar hij beloofde dat hij voor de volgende groep extra dekens zou bestellen bij het bergdorpje (wat een geruststelling). Er lag een ander Nederlands meisje naast mij, Priscilla, waar ik maar heel dicht tegenaan ben gekropen haha.
De volgende dag zouden we eerst nog een stuk gaan hiken, om een korte tussenstop te maken om te zwemmen in een waterval, waarna we aankwamen bij een ander bergdorpje waar we eerst mochten eten. Daarna werden we met de auto naar een olifantenkamp gebracht, waar we olifant konden rijden. Helaas vond ik de olifanten met een stoeltje op hun rug er net iets minder vrolijk uitzien, waardoor ik dit stukje heb overgeslagen. Samen met Priscilla, Dave en Mike (twee Engelsen) zijn we netjes aan de kant gebleven. Daarna mocht ik de olifanten (zonder stoeltje) wel baden en mocht ik samen met Lisa, een Duits meisje, op de nek rijden. Dit alles moest wel gebeuren in een kostuum waar je u (lees: gevangenis) tegen zegt (zie foto). Iets waar wij, behalve het kostuum, happier van werden, dan het rijden van een olifant op een stoeltje.
Daarna gingen we weer verder met de auto om nog een uur over de rivier door de jungle te bambooraften. Iets wat ik natuurlijk wel wilde proberen, helaas bleek hier niet echt mijn talent te liggen. Maar het was tenminste het proberen waard :).
Na een hele toffe dag werden we 1 voor 1 afgezet bij ons hostel, waarna we 's avonds hadden afgesproken om samen te eten en uit te gaan. Dave en Mike wilden tijdens onze trekking Nederlands leren, waarna Priscilla en ik ze een super nette, niet voor herhaling vatbaar op deze blog, zin hadden geleerd. Als zij het voor het diner hadden geraden, moesten wij ze trakteren, zo niet, dan werden wij getrakteerd. Uiteindelijk had Dave na twee keer raden de vertaling en moest alleen Mike nog een pizza betalen. Erg vermakelijk om hun hersens tijdens de hele trekking te horen kraken over ons rare Nederlandse taaltje. Tijdens het uitgaan sloot Lennard zich nog aan bij ons, die na twee dagen wandelen de handdoek in de ring had gegooid, omdat hij drie dagen hiken toch minder spannend vond dan hij had voorspeld. Ik moet zeggen dat het een zeer enerverend avondje was, waarbij we de challenge om met z'n 6en in een tuk tuk te zitten niet uit de weg zijn gegaan haha. En daarbij moeten we vermelden dat het gratis was!
De volgende dag was het Valentijnsdag, waarbij ik samen met Yutaka had besloten dat we naar Fifty Shades of Grey gingen en goed vegetarisch restaurant. Na een loveseat (jaja) bij de bioscoop te hebben geboekt voor 's avonds en nog wat door Chiang Mai te hebben gecruised met de scooter, wat tempels te hebben bekeken gingen we naar het beste restaurant van Chiang Mai. Prent het in u hoofd: Bamboo Bee Vegetarian Food @ Chiang Mai. Verrukkelijk eten. Daarna waren we, na eerst een Aziatisch Valentijnsfeestje op een dakterras te hebben gecheckt, klaar voor de film. Daarbij waren we nogal geschokt, toen we voor de film allemaal moesten gaan staan voor het Thaise volkslied. Maar na dit uit te hebben gezongen konden we aan de film beginnen. Voor mensen die het boek kennen, het was een interessante eye-opener.
De dag erna wilde ik vanuit Chiang Mai naar Pai, het meest relaxte hippie-oord in Thailand. Na afscheid te hebben genomen van Yutaka zette ik mijn reis voort naar Pai met een minivan. Een 135 kilometer durende weg door de bergen met meer dan 750 bochten, met een slapende Chinese oma tegen mijn schouder. Na mijn hostel (inclusief zwembad) te hebben gevonden, The Circus School, kwam ik erachter dat ook Dennis, Julian, Rik en Marcus in dit hostel sliepen. Erg leuk! :) Na me te hebben geinstalleerd in mijn bamboehut met 300 gaten in de bamboebodem konden we aanschuiven voor een family diner in het hostel, jum jum, met aansluitend een kampvuur.
De volgende dag besloot ik lekker aan het zwembad te relaxen met Floor en Anna, twee meisjes die Rik al eerder in Chiang Mai had ontmoet. De volgende dag besloten we scooters te huren om Pai te gaan ontdekken. Aangezien ik het stuur van een scooter nog nooit heb aangeraakt, werd dit mijn vuurdoop. Marcus had mij al lichtelijk gewaarschuwd, dat het niet al te veilig was hier, maar ik was wel in om iets nieuws te leren. Na een korte instructie te hebben gekregen van onze Thaise verhuurder (lees: hij beval mij en Anna op 1 scooter te klimmen met hem en nam ons mee naar een random plek, zonder dat de anderen hier iets van afwisten waar we twee rondjes moesten rijden), waren we ready to go. Helaas verliep alles iets minder voorspoedig als gedacht, aangezien ik na 1 minuut (lees: ik ben de straat uitgereden en in de eerste bocht kneiterhard gevallen) viel. Na de schade aan mijn been te hebben opgemaakt, gedesinfecteerd en mijn verzwikte enkel te hebben bekeken leek het me toch een beter idee om achterop te springen bij Julian na van de schrik te zijn bekomen. Hoewel ik wat oorlogswonden had, hebben we een topdag gehad. We hebben de Pai canyons bezocht, een waterval en de zonsondergang bij een grote Boeddha bekeken.
Helaas sloeg het noodlot toen weer toe, aangezien Rik onwijs ziek werd en hij de aftocht naar huis nog maar moeilijk kon maken. Ennnnn helaas bleek Anna en mij hetzelfde lot te wachten, aangezien we de volgende dag met z'n 3en zielig in een bamboehutje met een Disneyfilm en heel veel water lagen. De volgende dag voelden we ons gelukkig alweer beter en besloten Anna en ik hippie-sieraden te gaan shoppen om het 's avonds goed af te sluiten met biertjes bij het kampvuur.
Vandaag gaan Rik, Floor en ik samen met de bus naar de grens van Thailand, waarna we morgen en overmorgen met een slowboat naar Luang Prabang in Laos gaan. Anna vervolgt haar reis helaas naar het zuiden van Thailand en Dennis en Julian zijn inmiddels ook alweer vertrokken, waardoor we jammer genoeg alweer afscheid hebben moeten nemen. Ik heb ontzettend veel zin om naar Laos te gaan, maar aan de andere kant voelt het ook wel een beetje dubbel, omdat ik zo'n toffe tijd heb gehad in Thailand en Pai een onwijs relaxte vibe heeft waar ik nog wel een tijdje van zou kunnen genieten. Maar, waarschijnlijk brengt Laos ook weer prachtige ervaringen, mooie mensen en toffe herinneringen.
Tot de volgende!
Liefs,
Madelon
Wat voelt het alweer een tijd geleden dat ik iets geschreven heb, dus hier weer even een update vanuit het (nog steeds) zonnige Thailand. Ik ben inmiddels alweer meer dan 1 maand weg en de tijd vliegt! De laatste keer dat ik jullie een update gaf, was dat Oliver en ik samen een cooking class zouden gaan doen. Wauw, wat hebben we heerlijlk gekookt, we waren nogal impressed by ourselves. Aangezien ik niet zo van spicy houd mocht ik gelukkig zelf bepalen hoeveel pepers ik in mijn eten deed. Helaas waren sommigen uit onze cooking class iets te avontuurlijk en gingen voor de volle spicy flavour, wat tot gevolg had dat ze hoestend en proestend met een loopneus en een vuurrood hoofd aan tafel zaten haha. Gelukkig was er als toetje een sticky rice (gekookt in kokosmelk) met verse mango, wat ik inmiddels tot 1 van mijn favorieten heb gebombardeerd. Helaas was niet iedereen zo blij dat Oliver en ik een cooking class hadden geboekt, waarmee ik eigenlijk vooral bedoel -de host van ons hostel-. Toen ik vertelde dat we op eigen houtje een cooking class hadden gedaan transformeerde ze in een pitbull, waarbij ze me " vriendelijk" verzocht tours de volgende keer bij haar te boeken. Tot dusver de meeste gastvrije host van Thailand.
De volgende dag besloten Oliver, Alex en Tiro, een vriend van Alex die net was aangekomen in Chiang Mai, naar een waterval te gaan met de scooter. Alhoewel we niet hadden gedacht hier een hele dag door te brengen hebben we in totaal 10 watervallen beklommen en hier natuurlijk ook in gezwommen. Toen we uiteindelijk bij de laatste waterval aankwamen kwamen we toch tot de conclusie dat we misschien iets meer eten mee hadden moeten nemen. We besloten daarom een plaatselijk marktje in de bergen te bezoeken. Zoals jullie misschien wel eens op foto's hebben gezien gebruiken de Aziaten zo ongeveer alles van het dier en dit was duidelijk zichtbaar op deze markt. Kippenpoten, nieren, levers, (half?)levende vissen en andere ondefineerbare lichaamsdelen waren allemaal te koop. Naast eten vonden Oliver en Tiro het ook wel tijd voor een paar mondkapjes, aangezien in het verkeer rijden hier af en toe lijkt alsof je boven een fabriekspijp hangt.
Na een voldane dag op de scooter besloten Oliver en ik 's avonds naar een Muay Thai gevecht te gaan, de traditionele vechtsport in Thailand. Hoewel de meisjes allemaal best " netjes en koel" bleven, sloegen de mannen er toch wel redelijk op los. De Muay Thai gevechten staan ook bekend om de vele gokkers die er zitten, maar nadat een paar andere Nederlanders al heel wat geld waren verloren hebben wij ons er niet meer aan gewaagd. De ' grande finale' was een gevecht tussen een boom van een Franse neger, gehuld in tijgerbalsem en een kleine Thaise man. Helaas waren de gokkers toen niet in de buurt, aangezien ik al van 30 meter afstand kon zien wie er natuurlijk zou winnen. Gelukkig mocht ik op het eind nog wel op de foto met mijn gebalsemde held en kampioen (zie foto) :)
De volgende dag moesten we alweer afscheid nemen van Alex en Tiro en kon ik even wat tripjes boeken voor de daaropvolgende dagen. Ook had ik een nieuw hostel geboekt, aangezien de pitbull van een host inmiddels ook al mijn flip flops had weggegooid en mij al meerdere malen vriendelijk verzocht nou eindelijk eens een jungle trekking te gaan boeken. Na het boeken van mijn tripjes ging ik samen met Oliver en Yutaka, een Japanse Canadees, wat cultuur snuiven in de stad. Volgens Yutaka was er een geweldig deel van de stad, dus we besloten daar met en tuk tuk heen te rijden. Het enige wat we die dag hebben gezien is de rooftop van een peperduur shoppingcenter en een aardbeiensmoothie, omdat er toch niet zoveel als eerder beloofd, bleek te zijn in deze buurt. Na een goed middagje op het dakterras te hebben gezeten gingen we naar een Birmaans restaurantje waar ze de goedkoopste, maar lekkerste salades ever hadden.
De volgende dag had ik een trip naar het Elephant Nature Park geboekt, een park waar ik eerst een week vrijwilligerswerk wilde doen, maar wat totally stampvol zat. Gelukkig had iemand de dag van te voren gecanceled, waardoor ik tenminste nog 1 dag naar het park kon. Maar wauw, wat een highlight van mijn reis! 's Ochtends kwamen we aan in het park en mochten we de olifanten eerst voeren. Daarna mochten we gewoon in het park rondlopen, waar zo'n 45 olifanten los rondlopen (jaaaa, inclusief baby's!) die in het verleden mishandeld zijn of gebruikt zijn voor verkeerde doeleinden. Inmiddels hebben de olifanten in het park een veel beter leven en mogen ze gewoon vrij rondlopen met hun mahout. We mochten de olifanten gewoon aanraken en 's middags mochten we de olifanten wassen. Daarna zijn we verder door het park gelopen en konden we nog veel meer zien van deze prachtige dieren. Na een voldane en vooral bijzondere dag ging ik 's avonds samen met Yutaka en Oliver bij een heerlijk Thais vegetarisch restaurant eten, waarna we (tja, iets langer dan gepland) biertjes zijn gaan drinken in een open lucht bar.
De volgende dag moest ik (toen tot mijn grote spijt) alweer vroeg opstaan, want ik zou een jungle trekking gaan doen van twee dagen. Na het inpakken van mijn spullen werd ik vroeg in de ochtend opgehaald door onze gids M., die een interessant motto heeft: " No woman, no cry. No whiskey, I' ll die". Samen met de anderen tijdens mijn jungle trekking heb ik dit zeker gemerkt, aangezien onze lieve M. whisky dronk, zoals wij water drinken. Maar oke, na opgehaald te zijn kennis gemaakt met de groep die bestond uit 10 mensen. Omdat ik me alleen had ingeschreven voor deze trekking was ik toch wel lichtelijk zenuwachtig, maar al gauw bleek dat we een ontzettend leuke groep hadden waar ik onwijs mee heb gelachen. Het vreemde was ook nog wel dat ik 5 uur na mijn pick-up met Lennard, een andere jongen uit Leiden die ik ken, door de jungle liep (again: it's a small small world!). Na de hele bergklim door de jungle te hebben overleefd, een vleermuizengrot met (WELGETELD) 1 vleermuis te hebben gezien konden we 's avonds ons nederige stulpje bekijken waar we een nachtje door zouden brengen. En gelukkig: er was een muskietennet. Helaas had M. er niet helemaal rekening mee gehouden dat wij niet dezelfde hoeveelheid whisky in onze mik hadden, waardoor wij het net ietsjepietsje kouder hadden 's nachts. Maar hij beloofde dat hij voor de volgende groep extra dekens zou bestellen bij het bergdorpje (wat een geruststelling). Er lag een ander Nederlands meisje naast mij, Priscilla, waar ik maar heel dicht tegenaan ben gekropen haha.
De volgende dag zouden we eerst nog een stuk gaan hiken, om een korte tussenstop te maken om te zwemmen in een waterval, waarna we aankwamen bij een ander bergdorpje waar we eerst mochten eten. Daarna werden we met de auto naar een olifantenkamp gebracht, waar we olifant konden rijden. Helaas vond ik de olifanten met een stoeltje op hun rug er net iets minder vrolijk uitzien, waardoor ik dit stukje heb overgeslagen. Samen met Priscilla, Dave en Mike (twee Engelsen) zijn we netjes aan de kant gebleven. Daarna mocht ik de olifanten (zonder stoeltje) wel baden en mocht ik samen met Lisa, een Duits meisje, op de nek rijden. Dit alles moest wel gebeuren in een kostuum waar je u (lees: gevangenis) tegen zegt (zie foto). Iets waar wij, behalve het kostuum, happier van werden, dan het rijden van een olifant op een stoeltje.
Daarna gingen we weer verder met de auto om nog een uur over de rivier door de jungle te bambooraften. Iets wat ik natuurlijk wel wilde proberen, helaas bleek hier niet echt mijn talent te liggen. Maar het was tenminste het proberen waard :).
Na een hele toffe dag werden we 1 voor 1 afgezet bij ons hostel, waarna we 's avonds hadden afgesproken om samen te eten en uit te gaan. Dave en Mike wilden tijdens onze trekking Nederlands leren, waarna Priscilla en ik ze een super nette, niet voor herhaling vatbaar op deze blog, zin hadden geleerd. Als zij het voor het diner hadden geraden, moesten wij ze trakteren, zo niet, dan werden wij getrakteerd. Uiteindelijk had Dave na twee keer raden de vertaling en moest alleen Mike nog een pizza betalen. Erg vermakelijk om hun hersens tijdens de hele trekking te horen kraken over ons rare Nederlandse taaltje. Tijdens het uitgaan sloot Lennard zich nog aan bij ons, die na twee dagen wandelen de handdoek in de ring had gegooid, omdat hij drie dagen hiken toch minder spannend vond dan hij had voorspeld. Ik moet zeggen dat het een zeer enerverend avondje was, waarbij we de challenge om met z'n 6en in een tuk tuk te zitten niet uit de weg zijn gegaan haha. En daarbij moeten we vermelden dat het gratis was!
De volgende dag was het Valentijnsdag, waarbij ik samen met Yutaka had besloten dat we naar Fifty Shades of Grey gingen en goed vegetarisch restaurant. Na een loveseat (jaja) bij de bioscoop te hebben geboekt voor 's avonds en nog wat door Chiang Mai te hebben gecruised met de scooter, wat tempels te hebben bekeken gingen we naar het beste restaurant van Chiang Mai. Prent het in u hoofd: Bamboo Bee Vegetarian Food @ Chiang Mai. Verrukkelijk eten. Daarna waren we, na eerst een Aziatisch Valentijnsfeestje op een dakterras te hebben gecheckt, klaar voor de film. Daarbij waren we nogal geschokt, toen we voor de film allemaal moesten gaan staan voor het Thaise volkslied. Maar na dit uit te hebben gezongen konden we aan de film beginnen. Voor mensen die het boek kennen, het was een interessante eye-opener.
De dag erna wilde ik vanuit Chiang Mai naar Pai, het meest relaxte hippie-oord in Thailand. Na afscheid te hebben genomen van Yutaka zette ik mijn reis voort naar Pai met een minivan. Een 135 kilometer durende weg door de bergen met meer dan 750 bochten, met een slapende Chinese oma tegen mijn schouder. Na mijn hostel (inclusief zwembad) te hebben gevonden, The Circus School, kwam ik erachter dat ook Dennis, Julian, Rik en Marcus in dit hostel sliepen. Erg leuk! :) Na me te hebben geinstalleerd in mijn bamboehut met 300 gaten in de bamboebodem konden we aanschuiven voor een family diner in het hostel, jum jum, met aansluitend een kampvuur.
De volgende dag besloot ik lekker aan het zwembad te relaxen met Floor en Anna, twee meisjes die Rik al eerder in Chiang Mai had ontmoet. De volgende dag besloten we scooters te huren om Pai te gaan ontdekken. Aangezien ik het stuur van een scooter nog nooit heb aangeraakt, werd dit mijn vuurdoop. Marcus had mij al lichtelijk gewaarschuwd, dat het niet al te veilig was hier, maar ik was wel in om iets nieuws te leren. Na een korte instructie te hebben gekregen van onze Thaise verhuurder (lees: hij beval mij en Anna op 1 scooter te klimmen met hem en nam ons mee naar een random plek, zonder dat de anderen hier iets van afwisten waar we twee rondjes moesten rijden), waren we ready to go. Helaas verliep alles iets minder voorspoedig als gedacht, aangezien ik na 1 minuut (lees: ik ben de straat uitgereden en in de eerste bocht kneiterhard gevallen) viel. Na de schade aan mijn been te hebben opgemaakt, gedesinfecteerd en mijn verzwikte enkel te hebben bekeken leek het me toch een beter idee om achterop te springen bij Julian na van de schrik te zijn bekomen. Hoewel ik wat oorlogswonden had, hebben we een topdag gehad. We hebben de Pai canyons bezocht, een waterval en de zonsondergang bij een grote Boeddha bekeken.
Helaas sloeg het noodlot toen weer toe, aangezien Rik onwijs ziek werd en hij de aftocht naar huis nog maar moeilijk kon maken. Ennnnn helaas bleek Anna en mij hetzelfde lot te wachten, aangezien we de volgende dag met z'n 3en zielig in een bamboehutje met een Disneyfilm en heel veel water lagen. De volgende dag voelden we ons gelukkig alweer beter en besloten Anna en ik hippie-sieraden te gaan shoppen om het 's avonds goed af te sluiten met biertjes bij het kampvuur.
Vandaag gaan Rik, Floor en ik samen met de bus naar de grens van Thailand, waarna we morgen en overmorgen met een slowboat naar Luang Prabang in Laos gaan. Anna vervolgt haar reis helaas naar het zuiden van Thailand en Dennis en Julian zijn inmiddels ook alweer vertrokken, waardoor we jammer genoeg alweer afscheid hebben moeten nemen. Ik heb ontzettend veel zin om naar Laos te gaan, maar aan de andere kant voelt het ook wel een beetje dubbel, omdat ik zo'n toffe tijd heb gehad in Thailand en Pai een onwijs relaxte vibe heeft waar ik nog wel een tijdje van zou kunnen genieten. Maar, waarschijnlijk brengt Laos ook weer prachtige ervaringen, mooie mensen en toffe herinneringen.
Tot de volgende!
Liefs,
Madelon
-
20 Februari 2015 - 18:06
Fieke:
Mooie verhalen weer!
Echt genieten om je avonturen te volgen!
Liefs uit Leiden
